પત્રકારોની નામના ઘણી, પણ એમની પત્નીઓનો ત્યાગ- સમર્પણ પણ કઇં ઓછા નથી... ૨૪મી લગ્નતિથિએ ખાસ લેખ....

પત્રકારોની મોટી નામના, પણ એમની પત્નીઓનો

 ત્યાગ- સમર્પણ પણ કઇં ઓછા નથી

૨૪મી લગ્નતિથિએ ખાસ લેખ 

૨૫મી જાન્યુઆરી, 1998 મારો લગ્ન દિવસ. આજે તા. ૨૫-૧-૨૦૨૨ના 24 વર્ષ પૂરા કરી 25 વર્ષમાં પ્રવેશ. લગ્નજીવનના ૨૫ વર્ષમાં પ્રવેશ થઇ રહ્યો છે. અત્યારે કોઈ પ્રવાસન મથકમાં ફરવા નથી નીકળ્યો કે કોઈ મોટી હોટલમાં ઉજવણી નથી થઈ રહી, અખબારમાં ફરજ નિભાવવાની સાથે સાથે આ એક શબ્દો દ્વારા, એક લેખ દ્વારા લગ્નજીવનની ભેટ અપાઇ રહી છે. માત્ર મારા જીવનસંગીની લીના દિવ્યેશ વૈદ્યની વાત નથી, તમામ એવા પત્રકારો-અખબારકર્મીઓની પત્નીની વાતો છે, જે ફરજનિષ્ઠ છે. 

સવારે કે સાંજે વોકિંગમાં તમે ઘણાં દંપતી જોશો, મંદિરમાં દર્શને તમે દંપતીને સાથે જોશો, બજારમાં ખરીદીમાં તમે જોડી સાથે જોશો, લગ્નમાં જમણવાર કે કોઈ સામાજિક પ્રસંગમાં તમે પતિ-પત્ની બંનેને સાથે હાજર જોયા હશે, પત્રકારોની પત્નીઓ પતિ સાથે સાંજના કોઈ પ્રસંગમાં સાથે ઓછા દેખાશે. મોટેભાગે પત્ની એકલી દેખાશે, પત્રકારનું ઠેકાણું ન હોય, લગ્નમાં તો ઘરના છેલ્લા બે-ચાર જણ બાકી હોય ત્યારે પતિદેવ જમવા પધારે એવુંય કયારેક બને. ભલે પોતે જમી લીધું હોય, પણ રાહ જુએ, આવી રીતે ચોવીસ વર્ષમાં અનેક વાર રાહ જોઈ જોઈને ક્યારેય ફરિયાદ ન કરનાર, પરિસ્થિતિને સમજીને ચાલનારી એવી પત્નીને આજે લગ્ન દિવસની શુભેચ્છા.

બીજું, અખબાર કર્મીના સમયના ક્યારેય ઠેકાણા ના હોય, બપોરે જમવાનું બની રહ્યું હોય ત્યારે સવારનો બ્રેકફાસ્ટનો સમય થાય, માગે તો આપી દે.  વહેલી સવારના ક્યારે કામ ના આવે, વહેલા ઊઠે તો પણ છાપું વાંચવાની ચિંતા હોય, શું છે બીજા છાપામાં નવું ? , સવારથી આ છાપું ચાલુ થઈ જાય. છાપાની વાતો અને ફોન ચાલુ થઈ જાય. 

નોકરીના પ્રારંભના દસ વર્ષ સતત નાઈટ ડ્યુટી રહેતી, તો સવારે ઉઠયા પહેલાં સંતાનોને નાહી-ધોઈ તૈયાર કરી સ્કૂલે મોકલી દીધા હોય અને પરિવારની જવાબદારી નિભાવવાની ચાલુ થઈ ગઇ હોય, બીજું, અન્ય માતા-પિતાના પ્રમાણમાં એક પત્રકારના સંતાનનો પિતા કરતાં માતા પાસે વધુ ઉછેર થાય છે. એમાં પણ બહુ નાના બાળકો હોય અને સમય પર સુવા ન દે, રાત્રે બાર વાગે માંડ ઊંઘ આવે ત્યાં રાત્રે એક વાગ્યે ફરી પત્રકાર પતિદેવ નોકરી પૂરી કરી દરવાજો ખખડાવે અને રાતની પહેલી ઉંઘ બગાડવાની થાય.  વળી રાત્રે કંઈ ખાવા પીવાની આદત હોય તો ગેસ ચાલુ કરવો પડે, કંઈક ગરમ બનાવી દેવું પડે. પાછી બીજા દિવસની દૈનિક ફરજ નિભાવવાની તો ચાલુ કરવી જ પડે. પત્રકાર પત્નીઓના આવા ત્યાગ એ મિશાલ છે. 

અને હા, સાંજ પડે એટલે મળવા-હળવાનો સમય. ઘરે કોઇ મહેમાન આવે એટલે આવકાર આપવાનું, બજારમાંથી કાંઈ લેવું પડે એમ હોય તો એકલે હાથે વ્યવસ્થા. પત્રકાર કે માધ્યમો સાથે જોડાયેલો કર્મી ક્યારેય સાંજે ઘરે ન હોય, રવિવારની તો વાત જ મૂકી દ્યો. ધાર્મિક કે સામાજિક કોઇ પણ પ્રસંગ હોય તો બધું રવિવારે નક્કી થાય, લોકો રવિવારે આજુબાજુ ફરવા નીકળે, પત્રકાર પત્ની ઘરે હોય. પ્રથમ ફરજ નોકરી એ વાત બરાબર સમજનાર અને ફરિયાદ ન કરનારી  પત્નીઓ પત્રકાર જેટલી જ ધન્યવાદને પાત્ર છે. ૨૪મી વર્ષગાંઠે આવી તો અનેક ઘણી વાતો છે પણ થોડી ઘણી વાતો કરી અને એક પત્રકાર પત્ની જ નહી, સમસ્ત પત્રકાર પત્નીઓના ત્યાગને વંદન.